Gisteren (donderdag 14-2) kreeg Wilbert om 7.45 uur een klein insult wat al snel doorschoot naar een totaal insult. Hij kwam hier niet zoals anders na een half uur uit. Hij bleef maar allemaal getekende sterren zien. Hij praatte wel en sliep dan weer. Om 10.30 uur wilde hij opstaan om naar het toilet te gaan, dat ging niet. Vervolgens schoot hij in een status epilepticus. Hij zat op de bank voor zich uit te staren en reageerde niet meer, kon ook niet praten. (achteraf zei hij dat hij ons wel verstond). Ik heb vervolgens de huisarts gebeld, de waarnemer kwam direct en na tests en overleg met de neuroloog is toen besloten hem per ambulance naar het ziekenhuis te brengen. Thuis kreeg hij nog 2 insulten en ook in de ambulance en op de eerste hulp nog een aantal. Rivotril dat hij via infuus kreeg kon dit niet stoppen. Na nog een infuus met Keppra (zijn anti epileptica wat hij normaal ook gebruikt) zakte het allemaal wat af. Toen begon hij ook heel langzaam weer wat te zeggen.
Hij is naar de afdeling neurologie gebracht, waar hij nu op de stroke-unit ligt. Gisteren was hij wel aanspreekbaar maar kreeg om de paar minuten een klein insultje waarbij hij naar links wegtrok met zijn hoofd en een halve minuut absent was. Vervolgens kon hij gewoon weer doorgaan met eten….heel vreemd.
Myrthe en Danique zijn met mijn ouders nog even geweest ’s middags. Spannende en vreemd maar toch fijn om papa weer even gezien te hebben. Danique was toch wat gerustgesteld. (zij had ’s ochtends de aanval meegemaakt). Ook Martijn en Larissa en Marinka en Derk Jan zijn langs geweest. Ik ben om 20.00 uur naar huis gegaan. Om 23.00uur heb ik nog even gebeld en bleek Wilbert om 21.00 uur nog weer een totaal insult gehad te hebben.
Na een korte nacht, heb ik om 6.15 uur weer gebeld. Hij bleek de hele nacht onrustig te zijn geweest. Die kleine insultjes en sufheid bleven vaak komen. Hij heeft vervolgens tijdens/na een insult alles ondergespuugd. Daarna hebben ze weer een ander medicijn: Difantoine, gegeven om hem uit die insulten te krijgen. Dit heeft gelukkig goed gewerkt.
Vandaag, vrijdag 15 februari was Wilbert erg opgeknapt. Je kon goed met hem praten. De functie van zijn arm en been gaan op en neer. Het ene moment kan hij niks met zijn linkerarm en een tijdje later kan hij hem zo optillen….De aansturing is een beetje in de war. Zo nu en dan (elk kwartier/half uur) is hij nog even een beetje afwezig (insultje) maar heel anders als gisteren en na een minuut is hij weer bij de pinken. Helaas is dat dus nog niet geheel onder controle.
De zaalarts (neuroloog) nog gesproken vanochtend. Vooruitzichten zijn moeilijk. Ze proberen hem uit die insulten te krijgen. Doel is wel : naar huis kunnen. Maar er liggen een aantal gevaren op de loer: door zijn lage aantal bloedplaatjes (door de chemokuur) kunnen ze geen medicatie tegen trombose geven en heeft hij grotere kans op een longembolie. Hij draagt nu wel van die strakke kousen om trombose te voorkomen. Doordat hij oppervlakkig ademhaalt en de linkerlong niet goed kan in- en uitzetten en doordat hij zich in braaksel heeft verslikt is er kans op een longontsteking. Dat houden ze nou goed in de gaten.
Onze predikante Nelleke Beimers was nog bij ons vanochtend, heel fijn gepraat en fijn dat ze zo bij ons betrokken is en meeleeft. Ook Wilberts ouders en mijn ouders met de meiden zijn nog geweest. Was gezellig maar wel druk voor Wilbert.
Hij heeft goed gegeten vanavond, en nu maar hopen dat het erin blijft….bietjes geeft zo’n zooi 🙂 Om 18.30 uur ben ik vertrokken, heel erg moe was ik.
Ik zal proberen jullie regelmatig op de hoogte te houden via deze blog.
post is van harte welkom:
Isala Klinieken Locatie de Weezenlanden
t.a.v. de heer B.W. van Unen
Afdeling Neurologie A6
Postbus 10500
8000 GM Zwolle
Tot zover…
Lisette
heel veel sterkte toegewenst
Lieve Lisette, wat zal het voor jou ook zwaar zijn, al die spanningen en angsten.
Het is erg fijn dat je de moed hebt om de blog bij te houden zodat we op de hoogte blijven. We hopen allemaal dat Wilbert stabiel wordt en weer naar huis kan.
Sterkte, liefs, Alie en Joost
Lieve Familie,
Het eerste wat wij iedere morgen doen ,is het lezen van jullie site.Vol bewondering waren we iedere keer weer voor de moed en het doorzetten van Wilbert .Ook nu hopen we dat hij er toch weer goed uitkomt.Wees er van overtuigd dat we met jullie meeleven. Heel veel sterkte gewenst.
Alien en Ton
Hallo Lisette en kinderen,
We zijn erg geschrokken van de laatste berichten. Heel veel emoties en zorgen voor jullie. We leven mee met jullie, en we wensen jullie heel veel sterkte. Doe Wilbert de groeten van ons. Ook heel veel sterkte voor jullie ouders!
Hans en Willy
Lieve Lisette,
Wat een heftige gebeurtenissen allemaal. Als we ook maar iets kunnen betekenen voor jullie op welke manier dan ook (kinderen zijn ook altijd welkom!) schroom niet. Bij ons is er voorlopig altijd iemand thuis voor Lotte, dus ook ad hoc, mocht het nodig zijn, bel gerust. Voor nu heel veel sterkte, we denken veel aan jullie.
Michiel en Marianne
Lieve allemaal,
Gisteren al gezien dat Wilbert met de ambulance mee ging, vandaag de hele tijd de website in de gaten gehouden, we leven enorm met jullie mee…..laten we hopen en bidden dat de insulten onder controle kunnen worden gehouden. In gedachten zijn we bij jullie, jij Wilbert, Lisette, Myrthe en Danique, maar zeker ook bij jullie ouders.
Liefs en een dikke kus voor jullie allemaal.
Dat valt te begrijpen, dat je moe was. Jeeee, wat een gebeurtenissen op een rij. Om nog maar niet te spreken over de emoties die daar bij komen kijken. In gedachten bij jullie, heel veel sterkte met alles!
Wat een toestanden toch! Heel veel sterkte, julliebzitten in mijn hoofd en hart!
Dikke dikke knuffel en heel veel liefs, Alinde
Lieve, sterke Lisette, Myrthe en Danique,
Wat fijn dat je het nog kan opbrengen ons verslag te doen van het ziekteverloop van Wilbert,
Dank je wel,