Het leven met een hersentumor verandert je wel. Nu kun je bij de pakken neer gaan zitten en denken “ik ben zielig” en ik kan niet meer dit, en niet meer zo. Waarom moet mij dit overkomen? Ja, daar wordt het niet echt gezellig van. En zo zit ik gelukkig niet in elkaar. Lees het verhaaltje en probeer er iets uit te halen. Misschien heb je er iets aan.
Ik ben niet meer zo veel gaan vooruit denken. Leven met de dag. En elke minuut is waardevol. Ik kan genieten van een roodborstje op de rand van onze bloembak. Maar ook van een flinke bui regen op mijn hoofd.
Ik heb dagen dat het wat minder gaat. Dan zou ik me zorgen kunnen gaan maken. Dat doe ik dus niet. En dat probeer ik met niets te doen. Want ik heb ervaren dat het zonde is om je zorgen te maken. Je voelt je rot en vaak is het de volgende dag alweer anders. En dan denk je had ik me maar geen zorgen gemaakt. Zonde…
Dus…Zorgen maak je pas als er echt wat aan de hand is, en dan ga je eigenlijk plannen maken en er wat aan doen.
Wat ik belangrijk vind in het leven, is dat je je kwaliteiten benut. En iedereen heeft zijn kwaliteiten. Ik heb bij Ericsson gewerkt en vond het geweldig om met mensen te werken in een team. Aansturen projectmanagement, buitenlandse collega’s. Toen ik afgekeurd was, en geen werk meer had ben ik andere kwaliteiten gaan ontdekken.
Het verzorgen en opvoeden van mijn kinderen. Schilderen. Repareren van defecte apparaten. En echt luisteren naar mensen.
Wat probeer ik nu eigenlijk te zeggen: “Zit niet stil, maar ontwikkel jezelf. Er is altijd wel iets wat je kan. En kijk niet naar wat je niet kan.”
Waar ik heel veel rust in vind, is in mijn geloof. Ik weet zeker dat het goed komt. God staat heel dicht bij mij. Hij geeft me kracht om door te vechten. Hij geeft me rust om na te denken. En Hij geeft me het inzicht om de dingen weer op een andere manier te bekijken.
Wat ik zelf belangrijk vind is, dat wanneer je ziek bent, je open en eerlijk bent. En niet verzand in zelfmedelijden. Pak je leven op en wees positief. Het maakt je eigen leven leuker maar ook dat van je familie en vrienden.
Nu klinkt het allemaal erg enthousiast en positief. En ik weet dat het ook in de persoon moet zitten. Je karakter is ook bepalend. En toch….een klein beetje maar dan….
O ja, Ik doe het ook allemaal wel eens niet.
Lieve Wilbert, je stuurde mij een email en ik ben gelijk op je site gaan kijken. Wat mij het meeste opviel in het hele verhaal is dat je bijvoorbeeld toch nog aan een tweede kindje begon. Dat zegt natuurlijk van alles over mijzelf! Het is waar ik als moeder mee bezig ben. Mijn dochter is nu 15, is net klaar met de bestraling en heeft een lieve vriend. Ze hebben het over trouwen en kinderen krijgen als of de tumor er nooit is geweest en nooit meer terug zal komen. En dat is natuurlijk goed! Maar ik denk gelijk zal je dat wel doen? Wat als je tumor terug komt en je overlijd. Dan zit het kindje zonder moeder. Natuurlijk wordt het wel groot, desnoods voed ik het zelf op. Maar toch, zo’n kindje zonder moeder… En zo zijn er wel meer dingen die natuurlijk door mijn hoofd gaan… Maar als ik dan jou positieve verhaal lees dan geeft dat de mens weer hoop. Alhoewel ik een béétje de verhalen mis van hoe het was om soms de hoop te verliezen, want dat moet toch zeker ook gebeurd zijn. Maar je hebt ook wel weer gelijk om daar niet al te veel bij stil te staan. Dat zijn momenten en de positiviteit heerst. Ik dank je wel voor je email en zal zeker nog wel één en ander lezen hier. Warme groet van een bezorgde maar positieve moeder.
Inge
Ik ken je niet Wilbert, maar ben erg onder de indruk van deze site….wat een positiviteit en eerlijkheid. Erg veel respect!!!!
Ik wens jou en Lisette en kinderen, en familie/vrienden om jullie heen heel veel sterkte.
groet,
Loes van Driezum (collega Lisette)
Wilbert je bent een kanjer, met een sterke persoonlijkheid, ook wij zijn trots op zo’n neef in de familie.