Het Komt Goed, Alles sal reg kom

En dan is het alweer een week later…. Het is nog steeds koud, het sneeuwt zelfs vanochtend.. En het voelt vreemd om hier nu weer iets te schrijven. Want de man waar deze site om draait is er niet meer.

Afgelopen week ben ik vooral bezig geweest met de papieren rompslomp die je na een overlijden over je heen krijgt: van verzekeringen, bankrekeningen tot facturen omtrent de begrafenis.

De meiden zijn deze week weer naar school gegaan. Maandag hadden ze allebei buikpijn, maar ze worden goed opgevangen. Bij Myrthe hebben ze een herinneringstafel gemaakt met de kaart, foto, kaarsjes en bloemen. Elke dag hebben ze er wel even aandacht aan besteedt. De juffen hebben er een heel boekje met foto’s over gemaakt, hartverwarmend. Bij Danique hebben ze papa’s foto en kaart een mooi plekje in de kast gegeven. Ook hebben de meiden boekwerkjes, een herinneringsdoos, knutsels, kaarten, kadootjes en knuffelbeesten gekregen van de kinderen uit hun klas maar ook van de kinderen uit hun oude klassen op de Wendakker. Heel erg fijn!

Hier heeft de postbode ook overuren gemaakt, wat een kaarten hebben we gekregen. Ook gaat de telefoon hier regelmatig.  Heel fijn om de merken dat zoveel mensen met ons meeleven!

Met mij gaat het ook wel aardig goed. Ik ben wel verdrietig en het is erg leeg in huis,  maar het voelt ook alsof er een last van mijn schouders is gevallen. Al jaren hebben we geleefd alsof iedere dag de laatste kon zijn, genoten van alle dingen om ons heen, vooral van de kleine dingen. En de laatste 5 weken van Wilberts leven in het ziekenhuis en verpleeghuis, hebben we al steeds een beetje afscheid genomen…. Een tijd van veel emoties en tranen. En nu heeft hij eindelijk rust en dat is fijn voor hem en voor ons. We weten dat hij ergens is waar hij het goed heeft en dat geeft troost.

Gisteren heb ik fijn in het bos bij Arnhem gewandeld en geocaches gevonden. Het was nog best kaal in het bos maar het was heerlijk om de vogels weer te horen fluiten en mijn hoofd lekker leeg te maken.

Gisteravond naar de kerk geweest met mijn moeder, Witte donderdag. Een mooie dienst. Vanavond, Goede vrijdag gaan we weer en Paaszondag ga ik samen met Wilberts ouders naar de kerk. Het is fijn om daar te zijn met de liefde van God en warme mensen om je heen.

Vandaag is het plan om wat leuke plantjes te kopen en deze met de meiden bij Wilbert neer te zetten, ter vervanging van de bloemstukken.

Een persoonlijk bericht kun je sturen naar wilbertvanunen@hotmail.nl

Maandagochtend fijn ontbeten met de meiden. Helaas was Danique nog wat zieker geworden. Nettie heeft ze opgehaald en ze hebben daar de dag doorgebracht.

Inmiddels had Martijn een voorbeeldkaart gemaakt. Daar hebben we samen nog verder aan gewerkt. Verder kwamen mijn moeder, Larissa, Marinka en Gert en Ineke om ons te helpen adressen te zoeken en op de enveloppen te schrijven.

Tussendoor nog even met Gert en Ineke bij Wilbert langs gegaan en een mooie dekbedhoes over hem heen gelegd.

Ds. Nelleke kwam ’s middags om de liturgie voor de kerkdienst door te spreken. Het was een fijne middag met hier en daar een traan om de liedjes die werden geluisterd en genoemd. Zoveel herinneringen komen dan boven. Het was heel fijn om dit met zijn allen te doen. Het wordt een prachtige dienst!

’s Avonds nog even met Gert naar Wilbert geweest. De kist was door oom Henny (uitvaartbegeleider) en oom Anton naast Wilbert gezet en het deksel tegen de muur. Het resultaat is echt prachtig geworden!

De kaarten zijn ook verstuurd. Als het goed is worden ze dinsdag bezorgd. De kaart zal aan het eind van de middag ook op deze site worden geplaatst.

Zondag was een heel emotionele dag.

Ik vond het heel fijn om de laatste momenten van Wilbert samen met mijn zwager Derk Jan te hebben meegemaakt. Het was mooi en rustig…

Nadat Wilbert is overleden heb ik samen met de vader van Wilbert (Gert) en de verzorging, Wilbert gewassen en aangekleed. Lekker geschoren en zijn haar mooi gemaakt. Als laatste heeft Gert Wilberts linkersok (zijn favoriete friemelvoet, die Gert menig uurtje heeft gemasseerd) en ik zijn rechtersok aangedaan. Het was heel mooi en fijn om dit samen te mogen doen.

Wilbert mag op zijn kamer in het Zonnehuis blijven totdat de uitvaart is.

Aan het begin van de middag zijn Myrthe en Danique gekomen. Myrthe keek even snel maar wilde toen niet meer kijken en ging de gang op. Danique vond zijn oren zo naar om te zien (waren blauw geworden) dat ze er een handdoek tegenaan legde. Ze heeft nog even gevoeld hoe koud papa was. Waar ik tranen had verwacht, kwamen ze niet.

Daarna zijn we naar Jeanette gegaan. Wilbert kist was bij haar in het atelier gebracht om te beschilderen. Jeanette had het deksel beschilderd met het schilderij De Rots van Wilbert. Myrthe en Danique hebben de kist zelf prachtig versierd met handjes, bloemen, hartjes, maan en sterren en een zwaan. Ik heb zelf het huisje en de 4 boompjes geschilderd. Het was warm en mooi om dit samen met de kinderen te kunnen doen.

Na een uurtje waren de meiden wel klaar met schilderen. Danique was ook nog grieperig en had niet veel energie. Ze wilden graag met de honden spelen.

De man van Jeanette, Han heeft de honden aangelijnd en Danique mocht Juna vasthouden. Myrthe was bang voor de zwarte hond Bo, maar heeft even later toch samen met Han de lijn vastgehouden. Zo hebben we een mooie wandeling door het bos gemaakt. Even lekker frisse lucht. Daarna hebben ze alle dieren die er waren gevoerd: poezen, pony’s, zwijntje, cavia en de kippen.

Thuis hebben we macaroni gegeten in stilte. Na het eten zijn de meiden uiteindelijk gebroken….de tranen kwamen en ze waren heel erg verdrietig. We hebben fijn samen in het grote bed geslapen : klokje rond van 8 tot 8.

Zondagnacht 17 maart om 3.45 uur is mijn supervent en onze allerliefste papa na een onrustige, nare dag maar een rustige nacht overleden… eindelijk rust…

Het verdriet is niet te bevatten….wat zullen we hem vreselijk missen…..

Het is goed gekomen, Wilbert is bij God

Vanochtend was ik om 5 uur al weer klaarwakker en een enorme huilbui later besloot ik maar om op te staan. Danique had ook al vlot haar slaapje uit, dus zaten we een tijdje gezellig met een dekentje op de bank tekenfilmpjes te kijken. Myrthe kwam om 7 uur naar beneden. Na een ontbijtje voor de tv en wat tranen bij de meiden tijdens het aankleden zijn we naar Wilbert gegaan.

Martijn en Larissa waren de hele nacht bij Wilbert geweest. Larissa heeft op het opklapbed heerlijk geslapen en Martijn had zijn handen vol om Wilbert rustig te aaien. Helaas was hij toch steeds onrustig en af en toe wakker: “wat doe jij hier nou, moet je niet werken? en: “zal ik even opstaan, kunnen we samen alles kapot stampen”…Wat een grapjas nog half in zijn slaap…..gelukkig gaf hij aan geen pijn te hebben of zich naar te voelen. Dit scenario duurde nog tot de ochtend. Ze hebben geleidelijk de dosis Dormicum verder verhoogd. Ze mogen dat niet te snel doen ivm vergiftiging….dat zouden wij niet erg vinden maar het mag niet. Het doel van palliatieve sedatie is iemand chemisch in slaap brengen zodat hij geen pijn meer voelt en uiteindelijk rustig kan sterven. De arts zei dat het wel een week kon duren omdat zijn hart en longen nog gezond zijn en hij ook goed doorvoed is….

Onze huisarts zei dat het wellicht wat sneller kan gaan als er in zijn hoofd iets misgaat….we wachten het maar af.

Vandaag een fijne dag gehad samen met Gert en Ineke. Om 10.30 uur hebben mijn ouders de meiden  opgehaald en ben ik bij Wilbert gebleven. We hebben fijn gepraat en je kon het bijna gezellig noemen, ondanks de verder zeer ongezellige situatie…Wilbert lag er rustig bij, alleen tijdens het noodzakelijke draaien (tegen doorliggen) en katheter inbrengen werd hij onrustig.

De verpleeghuisarts heeft bij Wilbert een infuus ingebracht (wat gelukkig in 1x lukte). Omdat het slaapmiddel nu zover opgehoogd is, kan dit niet meer via de 2 pompen die subcutaan (in de spier) zijn aangesloten. Daarbij komt dat zulke hoge doseringen op een gegeven moment niet meer goed via de spieren in het lichaam worden opgenomen. Eind van de middag zou de infuuspomp komen en worden aangesloten. Dan wordt het slaapmiddel direct opgenomen in het bloed en zal het ook beter/sterker werken is de verwachting.  Martijn en Larissa zijn nu weer bij Wilbert. Hij heeft een kussen met een gat gekregen om de druk te verlichten en hij is rustig. Het infuus is nu net aangesloten (17 uur).

Vanavond komt ds. Nelleke nog even en ga ik ook nog even naar Wilbert toe.

Vandaag hebben we afscheid genomen van Wilbert en we zijn allemaal kapot van verdriet.

Vanochtend was hij weer zo draaierig, zijn ogen schoten heen en weer en erg misselijk. De verpleeghuisarts heeft nog wel de neuroloog gebeld of er nog opties waren maar het zou allemaal om trial and error gaan. Eigenlijk had Wilbert gisteren al een besluit genomen: het is genoeg geweest, ik kan niet meer…

Onze predikant Nelleke was er en samen met haar hebben we het Myrthe en Danique verteld..dat papa zo ziek was, niet meer kon lopen, heel veel hoofdpijn en misselijk en dat hij graag bij God wilde zijn net als Tom en dat hij dan eerst een poosje heel diep ging slapen (niet zoals wij) en dan niets meer voelt van de pijn en duizeligheid en dat hij na een paar dagen dood zal gaan. Wilbert was heel rustig en de meiden begrepen het ook. Danique moest huilen maar Myrthe zei stoer dat ze niet hoefde te huilen.

’s Ochtends hebben we afscheid van Wilbert genomen: Wilberts ouders, mijn ouders en zus Alinda, Marinka (zus Wilbert) en Derk Jan, Martijn (broer Wilbert) en Larissa, Nettie en Nelleke. Veel mooie momenten gedeeld en dingen gezegd. Erg emotioneel.

Nelleke heeft tegen 12 uur Wilbert gezegend en een mooie psalm voorgedragen (zet ik er later nog op). Om 13 uur heeft de verpleegkundige hem onderhuids via een naaldje een slaapmiddel gegeven. Ineens een grote dosis en daarna via de pomp elke keer een beetje. Het instellen van zoiets kan een dag duren en aangezien hij gisteren ook na 2 uur al weer wakker was na het Dormicum, vreesden ze al dat hij niet meteen zou blijven slapen…

En dat gebeurde inderdaad niet. Om 15 uur en om 17 uur werd hij weer wakker , ondanks opgehoogde doseringen! Dan sta je toch wel raar te kijken hoor! Ik kon nog wel snel het mooie verhaal van Sandra (vriendin) voorlezen (hopelijk heeft hij het gehoord) en hem nog knuffelen. Hij wilde zelfs nog wat melk…en dat heeft hij natuurlijk gehad. Maar zo’n uur wakker zijn is toch niet echt de bedoeling..

Hij heeft na 17 uur 2x een bolus slaapmiddel van 10 ml gekregen (de eerste werkte niet, hij bleef babbelen..). Toen ging hij eindelijk weer onder zeil. Daarna is de spuit weer opgehoogd, een soort infuus maar dan in de huid heeft hij nu  op buik en been.

Om 18.45 uur kwamen de meiden nog even kijken bij papa. Ze waren fijn verwend bij Nettie en Piet. Papa kreeg dikke knuffels…en Danique zei: nu heb ik geen papa meer….. (slik)… dit heb ik nog wat kunnen afzwakken, maar het is natuurlijk wel zo.

Doordat Wilbert nog een relatief sterk gestel heeft, kan het volgens de arts wel een aantal dagen tot een week duren voordat hij zal overlijden……In die tijd zal er altijd iemand bij hem zijn. Er is een bezoekrooster opgesteld, dat is een fijn idee.

We houden allemaal zo veel van Wilbert en zullen hem vreselijk missen. De tranen blijven maar komen en ik ben echt kapot van verdriet…

Ik denk dat de 13e toch echt ongeluk brengt…. vandaag is het snel bergafwaarts gegaan met Wilbert.

Zo’n bericht wil je eigenlijk niet schrijven, maar het is niet anders. Hij heeft al een aantal dagen erge hoofdpijn, die niet voldoende met paracetamol en diclofenac te bestrijden is. Vandaag heeft hij daarbij de hele dag overgegeven en is heel duizelig.

Hij heeft vandaag aangegeven dat hij uitgestreden is…..zijn lichaam wil niet meer. Heel verdrietig voor iedereen en soms ook moeilijk te begrijpen omdat hij nog gewoon aanspreekbaar is en met iedereen praat.

Diegene die zijn ziekteproces van dichtbij hebben meegemaakt, snappen hem echter heel goed. We houden allemaal zielsveel van hem en hij van ons (dat heeft hij vandaag heel vaak tegen ons gezegd). We gunnen hem rust en een leven zonder pijn bij God.

Vanavond zijn onze ouders, Martijn en Larissa en ds. Nelleke bij Wilbert geweest. We hebben fijn gepraat en Nelleke heeft met ons gebeden. Daarna heeft hij Dormicum gekregen om hem een goede nachtrust te laten hebben zonder insulten en overgeven.

Morgen wacht ons de meest moeilijke taak om dit vreselijke nieuws aan de kinderen te moeten vertellen….

Eerst maar even excuus voor iedereen die door mijn niet loggen ongerust zijn geworden. Ik had even geen puf om wat te tikken…

Vandaag was weer een leuke dag! Vanochtend samen met mijn moeder bij Wilbert geweest. Hij wilde graag even naar buiten, ondanks onze waarschuwingen dat hij ijskoud was. Dus dik ingepakt, deken over en gaan…. Bij de receptie stonden onze ds. Nelleke en Bernard (kent Wilbert via de Wendakker en kerk) ons op te wachten. Nelleke komt een andere keer terug en Bernard is gezellig een rondje om het Zonnehuis met ons meegelopen.

Tussen de middag heeft Wilbert lekker erwtensoep gegeten (gehaald in het restaurant), beter dan dat droge brood! Dat vindt ie maar niks.

Nadat ik boodschappen had ingeslagen nog even in een heerlijk schoon huis gekletst met Gert en Ineke. Ze hadden ook heerlijke zoute snijbonen meegenomen. (blote kindertjes in het groene gras). Tegen 15 uur zijn ze samen met Myrthe naar Wilbert vertrokken en ze hebben gezellig met zijn vieren in de multifunctionele ruimte gesmuld van het eten! Wilbert en Myrthe liepen allebei te puffen dat ze veeeeel te veel hadden gegeten! hahaha zo vader zo dochter!

Ik heb samen met Danique ook genoten van de snijboontjes, fijn met zijn tweetjes.

De meiden liggen nu lekker op bed en straks is onze vriendin Sigrid nog zo lief om even bij Wilbert langs te gaan om zijn nek los te masseren. Hij heeft namelijk vooral ’s nachts erg veel last van nek-/hoofdpijn.

Gister en vandaag was Myrthe wat koortsig…wellicht de nasleep van het drukke weekend? Vanochtend Danique naar school gebracht en toen door naar Wilbert. Mijn vader was bij Myrthe, gezellig ganzenborden..

Wilbert was erg moe. Hij was weer in bad geweest, dat was heerlijk. Ik wilde hem aan het solderen hebben…even wat anders… Alles klaargezet maar hij kon zich er niet op concentreren…dus maar weer aan de kant. Daarna heeft hij 1.5 uur geslapen (erg moe van de aanval en medicatie van gisteren) en heb ik wat geinternet….Om 11.30 uur naar huis gegaan.

Aan het begin van de middag kwamen 2 collega’s van mij langs (Janneke en Liane) bij ons thuis. Ze hadden een mooie bak met hyacinten meegenomen en ook nog kado’s voor de meiden. Echt heel lief! Myrthe ging er meteen mee aan de slag en heeft een mevrouw voorzien van een mooie jurk, haar en tasje.

We hebben Danique van school gehaald en zo kon Myrthe meteen even kijken waar haar zusje nu op school zat. Even de klas bekeken. Daarna door naar Wilbert.

Nico en Trudy Roskam  (buren) waren er ook. Ze hadden lekker fruit meegenomen. Die heeft Wilbert na hun vertrek helemaal leeggegeten! Verrassend was de laatste tijd eet hij niet zo graag fruit..

Net na de middag was de fysiotherapeut langs geweest om te proberen of de actieve lift (in een band hangen maar wel zelf staan) zou lukken om Wilbert te verplaatsen (bijv. naar de wc). Dit ging erg moeizaam en Wilbert belde me daarna erg overstuur op dat de fysio had gezegd dat lopen er niet meer in zat…er was teveel beschadigd in zijn hoofd. Dit hadden wij als familie al eerder wel geconstateerd maar zelf was Wilbert nog er van overtuigd dat hij met zijn wilskracht zaken kon bereiken…net als een jaar geleden na de operatie. Het viel hem rauw op zijn dak dat dit nu toch anders was….

Om 16.00 uur wilde hij weer slapen en zijn we naar huis gegaan. Vanavond komen Gert en Ineke en zijn nichtje Hanneke met Bas nog…