En dan is het alweer een week later…. Het is nog steeds koud, het sneeuwt zelfs vanochtend.. En het voelt vreemd om hier nu weer iets te schrijven. Want de man waar deze site om draait is er niet meer.
Afgelopen week ben ik vooral bezig geweest met de papieren rompslomp die je na een overlijden over je heen krijgt: van verzekeringen, bankrekeningen tot facturen omtrent de begrafenis.
De meiden zijn deze week weer naar school gegaan. Maandag hadden ze allebei buikpijn, maar ze worden goed opgevangen. Bij Myrthe hebben ze een herinneringstafel gemaakt met de kaart, foto, kaarsjes en bloemen. Elke dag hebben ze er wel even aandacht aan besteedt. De juffen hebben er een heel boekje met foto’s over gemaakt, hartverwarmend. Bij Danique hebben ze papa’s foto en kaart een mooi plekje in de kast gegeven. Ook hebben de meiden boekwerkjes, een herinneringsdoos, knutsels, kaarten, kadootjes en knuffelbeesten gekregen van de kinderen uit hun klas maar ook van de kinderen uit hun oude klassen op de Wendakker. Heel erg fijn!
Hier heeft de postbode ook overuren gemaakt, wat een kaarten hebben we gekregen. Ook gaat de telefoon hier regelmatig. Heel fijn om de merken dat zoveel mensen met ons meeleven!
Met mij gaat het ook wel aardig goed. Ik ben wel verdrietig en het is erg leeg in huis, maar het voelt ook alsof er een last van mijn schouders is gevallen. Al jaren hebben we geleefd alsof iedere dag de laatste kon zijn, genoten van alle dingen om ons heen, vooral van de kleine dingen. En de laatste 5 weken van Wilberts leven in het ziekenhuis en verpleeghuis, hebben we al steeds een beetje afscheid genomen…. Een tijd van veel emoties en tranen. En nu heeft hij eindelijk rust en dat is fijn voor hem en voor ons. We weten dat hij ergens is waar hij het goed heeft en dat geeft troost.
Gisteren heb ik fijn in het bos bij Arnhem gewandeld en geocaches gevonden. Het was nog best kaal in het bos maar het was heerlijk om de vogels weer te horen fluiten en mijn hoofd lekker leeg te maken.
Gisteravond naar de kerk geweest met mijn moeder, Witte donderdag. Een mooie dienst. Vanavond, Goede vrijdag gaan we weer en Paaszondag ga ik samen met Wilberts ouders naar de kerk. Het is fijn om daar te zijn met de liefde van God en warme mensen om je heen.
Vandaag is het plan om wat leuke plantjes te kopen en deze met de meiden bij Wilbert neer te zetten, ter vervanging van de bloemstukken.
Hallo Lisette en kinderen,
Ik was erg nieuwsgierig of je nog op de site actief zou zijn, dus had al meerdere malen gekeken. En ja gelukkig!… Dus fijn om te lezen dat het naar omstandigheden goed gaat met je, en hopelijk met de kinderen ook. De kinderen komen elkaar niet wekelijks tegen maar Lourdes kijkt er altijd wel naar uit.
Lieve groetjes en hou je taai
Mary
Beste Lisette en meiden,
Ik ben toch nog verrast van de snelle achteruitgang en uiteindelijk overlijden van Wilbert.
Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe. Ik zal jullie blog nog wel eens bijhouden. Zo blijft er toch een deel van Wilbert bij jullie.
Ook nu denk ik aan Wilberts woorden van Alles komt goed.
Frank Gort, fysiotherapeut
Hallo Lisette,
Fijn om te lezen dat jullie de draad toch weer proberen op te pakken. Zo te lezen gaat het eigenlijk best goed met jullie. Dat had ik trouwens ook al van Gert en Ineke gehoord. Het afhandelen van alle zaken geeft wat afleiding, maar het is niet altijd waar nu direct zin in hebt. Ik wens je heel veel sterkte met alles.
groeten Willy
Wat dubbel allemaal hè lijkt me heel verwarrend. Fijn dat je de draad ergens weer op kunt pakken en kan genieten van andere dingen. Maar Wilbert was daar ook zo goed in toch, hij zou het voor jullie ook vast niet anders gewild hebben en zou er alleen maar blij om zijn denk ik. 😉
Hey Lisette, goed om even weer iets te lezen. Ik zag dat je ook de begin pagina hebt aangepast.
Ik heb veel aan jullie gedacht v.d week en me ook een beetje schuldig gevoeld…ik ging gewoon door met het leven, terwijl er toch iets ergs is gebeurt…
Ik had nog een bijzonder momentje v.d week. Ik was onze kast in de huiskamer aan het opruimen. Op de kast staat een foto standaard. Ik haalde er wat foto’s uit en er viel er één, een foto van Wilbert en mij! Op het 35e huwelijksfeest van opa en oma v.Unen… 2 vrolijke kinderen, samen lol hebbend tijdens het eten… De foto staat nu vooraan in de standaard!
Ik wens jou en de meiden sterkte, maar ook rust en in gedachte ben ik vaak bij jullie!
Liefs, Alinde