Eerst flink druk weer met wat frees werk. Het blijft toch kriebelen … En toen allemaal in de auto, en hup richting Epe. Daar hebben we eindelijk weer wat caches gezocht en gevonden. Voor het eerst weer een dagje uit. Het zag er zo mooi uit met de sneeuw. Iedereen in een goede bui. Ook nog leuk een broodje gegeten in een restaurantje. Heel gezellig.
Lisette vond het natuurlijk helemaal leuk. Eindelijk weer een beetje cachen, lekker buiten, en ik ook nog mee. Super. Wat heeft iedereen genoten.
’s Middags heeft Lisette nog leuk even en spelletje gespeeld met de kinderen, ik deed even mijn ogen dicht…En die gingen geloof ik een uur later psas weer open. Geloof dat ik een beetje moe was…
Later zelfs nog eten gekookt. Goed he.
Alles gelezen, Wilbert en Lisette,
het is heel groot allemaal, en heel mooi, hoe jullie er samen zijn.
De liefde…
Citaat: ‘Alleen dan is leven leven als het tot de dood ontroert.’ Daar moest ik aan denken.
De dreiging hangt in de lucht, en dan is al het gewone zo bijzonder.
Zo intens alles. De liefde… Het vertrouwen…
Wat leuk trouwens dat Wilbert mij lief vindt. Ik werd thuis wel gewaarschuwd voor mannen die mij lief vonden. Maar van Wilbert geen gevaar te duchten. Ha ha.
(Ik was wel blij dat je me er zo in betrok hoor!)
Ale
Even lekker genieten en alle zorgen even opzij zetten, heerlijk !!!
En dan moe maar voldaan op de bank, dat mag dan toch ook ?
Liefs van ons.
En hebben jullie lekker gegeten na het lopen met z’n allen in de buitenlucht?
Buitenlucht maakt hongerig.
Willy