Gisteravond kreeg ik een berichtje van Wilbert (ik had zijn telefoon daar gelaten) dat hij weer een niersteenaanval had. Toen is het buscopan-infuus weer aangesloten en is het best goed de nacht doorgekomen.
Tegen 9.30 uur was ik in het ziekenhuis. Hij heeft nog was geknutseld aan zijn voeding voor de treinbaan tussen de niersteenkolieken door. Een warme infuuszak op zijn nier bracht wat verlichting.
Eten staat hem ondanks de primpran (tegen de misselijkheid)medicijnen nog erg tegen. De medicijnen die hij moet slikken gaan er met veel moeite met hapjes vla in…
Vanmiddag ben ik bij mijn ouders gaan eten en heb daar de middag doorgebracht met de meiden. Martijn en Larissa zijn bij Wilbert geweest. Gezellig gekletst en ook bij een slapende Wilbert gezeten.
Tegen 17.00 uur ben ik nog even met de meiden naar het ziekenhuis gegaan, waar Danique met haar neus in de boter viel: ze heeft heerlijk papa’s warme eten opgesmikkeld! Ik had een gelkruik van mijn moeder meegekregen die Wilbert op zijn buik kon leggen. Is toch handiger en blijft langer warm.
Om 18.00 uur naar huis gegaan, wat gegeten en de meiden lekker in hun eigen bed gestopt. Morgen begint het normale schoolleven weer…..dat betekent op tijd naar bed want om 6.00 uur gaat de wekker weer!
De treinbaan begint echt betekenis te krijgen, een enorm levenswerk van Wilbert, daar zitten wat uurtjes in. In goede en wat minder goede conditie heeft deze hobby van hem voor heel veel afleiding gezorgd.
Nu nog een mooie naam voor deze trein bedenken?
Hallo Lisette en de rest van de familie,
Ondanks de niersteenaanval, lijkt het, zo te lezen, toch een beetje beter te gaan.
De kinderen weer naar school, dan begint het normale, voor zover normaal te noemen, leven weer. Nu heb je wat betreft de kinderen weer bepaalde uren de handen vrij, maar het geeft ook weer verplichtingen, zoals op tijd het bed uit. We blijven de berichten volgen en we hopen dat het wat rustig blijft.
Groeten Willy