Texel bedankt

We zijn weer terug. Helaas.
Maandagochtend eerst een beetje opruimen. En toen op naar Ecomare. Nog even de zeehonden kijken.

Gelukkig hadden ze daar een rolstoel.  Kon ik mooi in zitten en hoefde ik niet zo lang te staan. Maar het was wel koud zeg…

 

 

Bij de bruinvissen gekeken.

Die werden ook gevoerd. Lekker harinkje.

 

 

 

Nog even wat in het restaurantje gegeten en gedronken. Taartje en warme choco natuurlijk.

En toen was er voedertijd bij de zeehonden.

 

 

 

 

 

Toen naar binnen, lekker warm. En voor het glas naar de bruinvissen kijken.

De vissen deden heel leuk. De verzorgers hadden al gezegd dat je niet mocht tikken maar wel met je hand tegen het glas kon bewegen. Dat vonden ze wel leuk. En ze kwamen steeds terug. Heel hard zwommen ze rondjes door het bassin.

 

 

 

 

Nog even golven maken. Allemaal een lamme arm gekregen.

 

 

Wat zou dit zijn…..Een zeemijn. En ik hou hem stevig vast. Ja wat kan mij nou gebeuren. hahaha.

Van Ecomare naar een visrestaurantje. Lekker roodbaars, kibbeling en kindermenu gegeten.

En ik had nog zo’n zin in een gerookte paling. Nou, er was weinig meer van over. Ik heb zelfs het velletje leeggezogen.

Na het hele eetfestijn zijn we weer op pad gegaan. Naar Goenga. Een supermarkt waar we altijd de lamsbouten kopen. Nu dus lamsschouder. Ik ga proberen lamsschouder a la Tesselskwartier te maken. Dat was zo lekker. Daar heb ik vast nog wel even tijd voor.

Daarna op naar de boot, die zou om 16.00 uur vertrekken.
We moesten even wachten. Maar we hadden nog wat brood. Dus even meeuwen voeren. Lisette zou ook even uit de hand geven. Hand uit het raam….OEE gossie hij pikte mij. Wij allemaal lachen. Ja…Dat soort dingen moet je maar aan mij overlaten.
Op de boot was het weer erg koud. Ik ben in de auto gebleven. Ook een heel avontuur. Ruzie tussen twee mensen. He joh….mot je kijke man jij heb veel meer plek man…Je deur komt tegen mijn auto eikel…. Kost je 50 Euro Klereleier. He mot je niet weg lope eikel.

Gezellig hoor…En dan met 50 km/hr van de boot af jakkeren.

Goed…..Onderweg naar huis rustig nog wat caches gezocht en gevonden.
De eerste begon al goed. Wel gevonden maar het terugplaatsen ging een beetje lastig. Doosje viel eruit in de schapekeutels, buiten bereik. Dus Lisette met de paraplu een beetje harken. Toch weer gelukt.
De volgende….op een carpoolplaats….ahum…afwerkplaats. Gauw zoeken en rijden maar weer.

Schitterende ijsvlakte van het IJsselmeer. Het lijken net bevroren golfjes.

De laatste cache. Even het stempeltje erop. Maar toen….Het kokertje glipte uit Lisettes hand. En rolde bijna het talut af. Gauw erachter aan. Wij weer lachen in de auto.

We hebben wat lol gehad zeg.
En toen gauw naar huis.

Moe maar o zo voldaan.

Texel  bedankt. Wat een prachtige vakantie, avontuur, ontspanning, geen woorden. (zoals Ale al zei.) Voor ons is het groots! Dankbaar!