Ik hoor zo veel niet positieve verhalen de laatste tijd van veel personen. Ik klaag zelf niet veel, maar daar komt tie dan eens:…En daarna niet meer.
Ik kan heel moeilijk lopen.
Ik kan niet autorijden. Ben dus heel beperkt in mijn vrijheid.
Ik kan niet meer werken.
Ik heb geen collega’s.
Ik ben vaak duizelig.
Ik heb een gekneusde rib en die doet heel erg zeer.
Ik word niet oud.
Ik ben vaak alleen.
Mijn kringetje is klein.
Ik krijg snel blauwe plekken of wonden. Ik moet altijd voorzichtig aan doen
Ik kan niet stoeien met mijn kinderen.
Alles kost heel veel energie
Ik kan niet veel prikkels verdragen.
Ik kan mij slecht concentreren.
Ik slik bakken met medicijnen
Ik moet de hele dag door oefenen, om maar niet achteruit te gaan.
Elke ochtend sta ik op met de vraag: hoe doet mijn been het vandaag?
Ik ben bestraald met een hele onzekere toekomst. Wat gaat er uitvallen en wanneer.
Ik ben heel vaak erg moe.
Ik vergeet veel dingen.
Mijn spierkracht is verdwenen door de medicijnen.
Ik heb geen haar meer.
Ik ben 20kg aangekomen door de dexametason.
Nou genoeg geklaag. Ik zal het niet meer doen, ligt niet in mijn aard maar jullie mogen het best eens weten.
Morgen laatste bestraling, dat wordt een feestje. Donderdag met de kinderen uit eten.!!! Met kadootjes.
En morgen een berichtje met wat ik wel kan? En waar ik wel positief in ben? Past denk ik niet allemaal op de pagina…
O, wat goed Wilbert. Dat je dit ook eens opschrijft. Want we weten het natuurlijk allemaal wel, maar jouw positivisme doet ons soms vergeten hoe zwaar het voor jullie is. En dat elke dag opnieuw een gevecht is. We leven mee!
We sluiten ons helemaal aan bij wat onze dochter Alinde schrijft.
Ze haalt me de woorden uit….
de computer. Nou, ook van ons dan nog maar weer een hele dikke knuffel.
Als je hier stond was je al een stuk platter gedrukt, scheelt weer wat kilo’s.
Ook voor je 3 meiden veel liefs en een heel fijn, gezellig feestje. Jullie hebben het dik verdiend.
We kunnen het niet anders dan beamen wat onze dochter Alinde schrijft. Ze haalt ons de woorden uit de computer. Laten we daar eens meer bij stilstaan als we denken wat te klagen te hebben. Nou vooruit dan,…. ook nog maar eens een dikke knuffel van ons.
Als je hier stond was je vast al plat geknuffeld, scheelt weer een paar kilo’s.
Groetjes en tot morgen
Hallo Wilbert,
Wanneer je ziek bent, lukken vaak dingen niet.
Als je ernstig ziek bent zoals jij, zijn er nog veel meer ongemakken.
Die ongemakken onderga jij , dus jij voelt dit allemaal het beste.
Wij als buitenstaanders proberen het allemaal wel te begrijpen maar ik ben er van overtuigd dat ons dat maar voor een heel klein beetje lukt.
Maar gelukkig hoef je dit niet alleen te dragen. Je hebt een sterke vrouw, twee schatten van kinderen, trouwe en meelevende ouders en tot slot nog een kring van familie, vrienden en kennissen die meeleven. Maar bovenal heb jij je geloof, waaruit je veel kracht mag putten.Heel veel sterkte.
Willy
Even over – je moet ook op reactie plaatsen drukken…
Ik heb al vaker gereageerd – echt hele mooie reacties mijn best op gedaan ik zweer het, maar vlgs mij zijn ze er dus nooit op gekomen.
Ik had erop gezet dat ik het een wonder vind dat je in deze zware tijd je levenskracht hebt en houdt.
De opsomming is de werkelijkheid en die is erg – maar jij bent het die het op de site zet, jij met je ziekte en alles wat die met zich meebrengt, je bent onder ons – wij allen in het leven dat God ons geeft – en zo spreek je me aan, het komt bij me binnen, ik denk aan je. Dat je het volhoudt, te leven, zo lang het kan.
Ale
Hallo Wilbert,
Dat zijn heel wat dingen die je niet kunt en waar je best over mag klagen als je dat al klagen kunt noemen. Gewoon op je site zetten zodat iedereen die dat leest kan zeggen wat een kanjer is die jongen toch en wat zit hij nog vol met vechtlust. Vandaag je laatste bestraling en dan weer verder knokken en morgen weer met je gezinnetje genieten van andere dingen. Daarna wordt het weer Pasen en gaan we de stille week in. Wij denken veel aan je en hopen dat je ondanks alle ups en downs toch weer verder kan met je dierbaren.Je hebt een enorm doorzettingsvermogen en dat maakt het voor je omgeving wat gemakkelijker. Houdt moed en probeer te genieten van alle dingen om je heen. Een stevige en dikke knuffel van ons en veel liefs voor Lisette en de beide meiden.
Henny en Tineke
Hoi Wilbert
Wat een weg moet je gaan, en wat scheelt het dat je zo positief bent ingesteld, dat je ieder geluksmomentje kan zien. En goed dat je nu ook de andere kant laat zien, die er ook steeds is, want dat is jouw realiteit. Ik bid voor jou en je gezin, dat het draagbaar kan blijven en dat je gevoelens en gedachten beschermd worden door Gods oneindige liefde.
Harte groet,
Anne Marie
Hey Wilbert,
Jeetje, eindelijk Wilbert durf je dit ook maar eens even neer te zetten, duidelijk en veel wat deze ziekte allemaal met zich mee brengt.
Wat een moed en een doorzettingsvermogen heb jij en dat zie je als je de hele lijst ineens voor je ziet. Jij weet ook steeds weer lichtpuntjes te vinden in de duisternis. Ik kan me ook voorstellen dat ook bij jou de moed soms in de schoenen zakt en dat mag toch ook.
Lieve Wilbert we leven met je mee, denken vaak aan je en we vinden het niet erg dat het je af en toe even te veel wordt en zelfs jij mag klagen, gek hè?
Lieve opbeurende groetjes van ons.
Nou, van mij krijg je een hele dikke knuffel hoor, met zoveel ellende en narigheid heb je dat wel verdiend! Hoe houd je het vol zeg! Poeh, ik zou er moe van worden…oh ja, dat was je geloof ik ook hè?!
Geintje hoor! En toch ook best fijn om dat allemaal eens op te schrijven of niet? En voor ons ook wel eens goed om het te lezen, want soms denken we misschien dat het allemaal wel mee valt, zo’n hersentumor….
Toch denk ik dat jouw positieve instelling en berichtgeving beter is voor jou en ons… dus ik kijk uit naar morgen 😉
En vooruit, nog even een extra knuffel voor jullie alle 4! Bikkels! En veel plezier met jullie feestje!
Liefs, Alinde