Wat ik altijd heb proberen te voorkomen door voorzichtig te zijn. En ik altijd heb gevreesd. Is me nu toch overkomen.
Ik ben aangereden.
100 meter van mijn huis op de rotonde door een auto. Ik zat zelf op de scootmobiel. En ik kon geen kant meer op. Probeerde nog uit te wijken. Maar helaas. Tegen de vlakte.
Heel veel schrik, want ik dacht gelijk aan breuken en diepe wonden. Scootmobiel lag op me. Veel pijn…
Gelijk mensen om me heen. Nek stabiel houden. Maar dat viel mee, dacht ik zelf. Ambulance was onderweg politie was er al veel eerder.
Zelf dacht ik dat mijn heup aan gort was.
In de ambulance bleek ik een diepe wond in mijn rechter scheenbeen te hebben.
Mijn linker elleboog een flinke lap vel eraf. Bloeden als een rund.
Een flinke kneuzing aan mijn linker heup.
En een mogelijk ribbreuk. Dus naar het ziekenhuis. Foto’s maken.
Gelukkig geen breuken. Dus gekneusde ribben, erg pijnlijk.
Nu nog hechten. Dat hebben we dus maar zonder verdoving gedaan. Want de huid was erg dun. En elk prikje is er 1 te veel. Even de tandjes op elkaar. De arts heeft er een kunst werkje van gemaakt. Maar een model word ik niet meer hoor.
Nou…Nu lig ik op de bank, slik paracetamol, doet het zeer als ik lach, hoest, nies, beweeg, lig, zit, drink, opsta, had ik al lach gezegd?……Ik kan me nu op morgen verheugen. De artsen hebben me verzekerd dat de pijn nog erger zal zijn. Jippie.
Lieve Wilbert, Lisette en kindertjes, Net als jullie waren we erg geschrokken, je kunt er niet omheen als het bijna voor je deur gebeurt. Gelukkig is het na omstandigheden redelijk goed afgelopen. Ik hoop dat de wonden voorspoedig genezen, dat was natuurlijk nog wel eens een probleem. We hopen je snel weer een blokje rond te zien lopen, jammer dat wat je al weer zo ver had opgebouwd met wandelen nu weer bijna van voor af aan moet opbouwen.
Heel veel liefs en sterkte, Nico en Trudy
Wat een tegenvaller Wilbert. Het had natuurlijk veel erger kunnen aflopen als er wel breuken waren, maar hier zat je echt niet op te wachten. Je hebt al zoveel pijn dan kan je deze pijn er overheen niet gebruiken.
(hihi net als Trudy verscheen ik ook even met mijn neus boven jou. Als ik op jullie kruising een scootmobiel op de zijkant ziet liggen, dan schrik je wel even, dus ik moest even kijken of ik iets voor je kon doen. Gelukkig waren de hulptroepen al onderweg.)
Hopelijk verzachten verse bloemen en mooie tekeningen de pijn (meiden, dit is een hint voor jullie!)
Sterkte! Jenny
Nou Wilbert, ik was gisteravond wel heel erg blij dat ik je zag lopen. Het ging moeizaam maar het ging. Misschien was je enigszins verbaasd dat ik voor jullie neus stond terwijl je net uit de auto en uit het ziekenhuis kwam, maar ik zag julie rijden en kon het niet laten even te kijken en te vragen hoe het ging.
De komende dagen zullen nog pijnlijk en lastig voor je zijn. Veel sterkte.