’s Ochtends op tijd wakker. Redelijk geslapen. En daarna gezellig met z’n allen toast gegeten. Deze gewoonte hebben we nog steeds overgehouden van onze Schotlandvakantie.
En toen ben ik begonnen met het klaarmaken van de lamsbout. Die had al 4 dagen in de koelkast liggen ontdooien. En die zouden we samen met mijn ouders op gaan eten.
Dus samen met Danique wortels, pastinaak en uien snijden. Met het grote scherpe mes van papa. In de vijzel olie en verse tijm rozemarijn enz. goed stampen. En toen natuurlijk gaatjes prikken in de bout en knoflookstukjes erin stoppen en de hele bout insmeren. Leuk dat ze het vond. Lekker vieze vingers.
En toen even aanbraden. En 5 uur langzaam garen.
Opa en oma kwamen hebben leuk een spelletje gespeeld met z’n allen en toen nog cupcakes maken met Lisette. Papa was even moe geworden. Chemootje deed ook even mee….
En toen eindelijk was het eten klaar. En we hebben er heerlijk van gesmuld.
Het was heel gezellig. Fijn gepraat leuk met de kinderen en heerlijk gegeten. Alweer een leuke dag. En alweer niet eens zo heel erg moe. Super.
Morgen heeft Lisette een gesprek met de bedrijfsarts. Daar ziet ze wel een beetje tegenop. Ik zeg maar zo. Een beetje mens begrijpt! We hebben helaas een maatschappij die iedereen maar zo snel mogelijk weer aan het werk wil hebben. Ten koste van alles. Vorige week kon ze de spanning al zo erg merken dat het lachen van anderen op de gang al moeilijk was. Ik ben meer van de positieve benadering. Ook toen ik zelf teamleider was. Lang, lang geleden.
Gewoon vertellen hoe het is. En als het niet wordt begrepen. Door wie dan ook. Dan is er niet geluisterd. En dan vind ik die persoon erg gevoelloos. En zo gaan we niet met elkaar om op deze wereld!
Voor de rest hebben we heel veel hele mooie dierbare momenten met z’n allen. En we kunnen gelukkig nog heel veel genieten. Hoeveel verdriet we soms ook kunnen hebben. Het zijn gelukkig de blije momenten die overheersen.