Ik ben nu klaar met alweer een chemo kuurtje.
Dit is toch wel een wat lastigerkuurtje tot nu toe. Maar ja, ik wil ook weer teveel. Ik zal het maar niet aan de oncoloog vertellen: tijdens een chemo 3km door het bos lopen. Volgende dag Milligerplas. Dag daarop met Lisette cachen bij Nunspeet in het bos en op de heide. Ik was helemaal op. Niet normaal.Maar het was wel mooi op de heide en de kleine paadjes. Toch maar weer even gedaan. ’s Middags thuisgekomen op de bank gaan liggen en er niet meer afgekomen. Hele nacht als een blok geslapen. En nu gaat het wel weer, maar nog moe!
Chemo is niet voor mietjes!
Jammer dat de dingen die je nu doet een strijd tegen jezelf aan het worden is. Bij alles wat je doet zeg ik: je kan het wel. En daar door vergeet je vaak te genieten van wat je dan aan het doen ben. Blijft heel lastig. Alles wat ik doe kost veel energie. Elke stap die ik zet kost moeite. Maar doe ik het niet dan kom ik nergens en zie ik niets. Dus heb ik het er wel voor over en zet ik de stappen maar met een lach 
Zeg neef, volgens mij zit er tussen helemaal niks doen en een heleboel doen ook nog een middenweg hoor 😉 Zoals mijn vader altijd zegt “doe alles met moed, beleid en trouw”… rustigies an dus!
Maar ik kan er wel heel goed in komen, want volgens mij zit het in de genen…gewoon doorgaan, het liefst op volle toeren. Niet te veel stil staan bij de lijfelijke ongemakken. Ook al weten we dat het soms beter zou zijn om wel eens naar het lichaam te luisteren… 😉
Maar top toch, dat je weer een chemo achter de rug hebt! Heb je weer gehad, weer eentje van de lijst afstrepen!
En houdt die lach maar goed vast, want als je kunt lachen ben je al op de helft! 😀
Houd je taai!
Liefs en een knuffel, Alinde