Het was een heel fijn gesprek. Met ons drietjes. Open waar we mee zaten, de kinderen, het werk geloof. De rust van mij. Uitvaart.
Wat boffen we toch met onze gemeente. En met onze predikant. Het voelt goed dat je weet dat er veel mensen zijn die je willen en kunnen helpen. Voor mij, en belangrijker zelfs voor Lisette.
Als er zoiets bestaat, Ik heb het toppunt van rust bereikt.
Ik heb nog wel verdriet. Vooral wanneer ik denk over het achterlaten van je dierbaren.
Maar ik heb pas iets gekregen wat niet uit te leggen is. Een deken van rust. Dat betekent zeker niet opgeven, het tegenover gestelde. Maar het heeft mijn toch al sterke geloof nog meer kracht gegeven. Daar hebben we het ook nog even over gehad.
Voor Lisette is het soms moeilijk, thuis, werk spanning verdriet,toekomst, werkgever, regeltjes, onduidelijkheid. Gelukkig zijn er veel, heel veel lieve mensen met gevoel om op terug te vallen. Dat hebben we de afgelopen dagen wel gemerkt.
We houden ons sterk. We zijn sterk. En we blijven sterk!
Beste Wilbert en Lisette,
Gisteravond hebben we van Trudy gehoord dat het niet zo goed met je gaat. We zijn erg geschrokken en weten niet goed wat te zeggen nu. Wel willen we jullie via deze weg veel sterkte wensen en weet dat er altijd een beroep op burenhulp gedaan mag worden. Lieve groetjes van ons.
Wim en Wilma
Hallo Wilbert, Lisette en kinderen,
Net even je mail gelezen. Jullie worden heen en weer geslingerd in de mallemolen van emoties. De ene dag overheerst de hoop, de andere dag is er meer berusting. Het is voor jullie gezin erg moeilijk. Fijn dat je je er zelf nu zo rustig onder voelt. En ook heel fijn dat je zo veel steun ontvangt van je medemensen. Houd moet!
Willy