Vandaag moest de auto naar de garage dus was ik wat later, per fiets in het ziekenhuis. Wilbert lag heerlijk te slapen, maar dat is niet gezellig dus hup: wakker worden!
Hij had al een tijd in de rolstoel gezeten en wat aan zijn voeding van de treinbaan geknutseld. Toen hij op de postoel zat vond de neuroloog vd Berg het nodig om dat gewoon te negeren en zijn visite af te leggen. Ik zei al tegen Wilbert dat hij de volgende keer hem maar gewoon weg moest sturen, dat is toch niet normaal! Maar goed dat Wilbert niet zo preuts is, want enige privacy bestaat niet meer in een ziekenhuis!
Na 5 dagen nogmaals om een uroloog gevraagd…wat mijn vraag dan was……duh! Nog maar eens uitgelegd dat al die neurologen niets weten te vertellen over de nierstenen wat nu nog een van de grootste problemen is…. o ja… ze zou het doorgeven….grrrrr begin nu wel heel erg mijn geduld te verliezen. Morgen zelf maar eens bellen met urologie.
Terwijl ik bij Wilbert was, is ons huis weer heerlijk schoongemaakt, de strijk weggewerkt en zijn alle bedden verschoont door mijn lieve schoonouders, heerlijk!
Toen zij tegen 13.30 in het ziekenhuis kwamen, ben ik vertrokken. Danique uit school gehaald en om 15.30 uur is ze samen met Myrthe met mijn ouders naar het ziekenhuis gegaan. Wilbert had zin in eten en heeft een hele kop zalmsoep gegeten en een paar hapjes van zijn aardappels/wortels/vis…toen zat hij vol. Morgen maar eens voorstellen om de sondevoeding iets lager te zetten…dan kan er wat meer gewoon eten in.
’s Middags is ook de fysiotherapeut langsgeweest en heeft hij op de bedrand gezeten, zelfstandig opstaan zonder tillift ging helaas niet. Verder was Wilbert vandaag wat verdrietig. Hij heeft last van nachtmerries en wil het liefst naar huis…
In de tussentijd nasi gekookt en de auto weer opgehaald….pfffffff wat een bedrag weer…maar goed hij rijdt weer perfect.
Vanavond zijn Martijn en Larissa bij Wilbert.
Lieve Lisette, vanwegen welke reden weet ik niet, maar heb in een tijd niet naar jullie website gekeken. Kreeg een Kerstboodschap van Oom Henny, en was geschrokken van het negatieve nieuws over Wilbert. Wil je hem van mij een knuffel geven? Ik heb zoveel bewondering voor hem, en ook voor jou, want dit is een heel moeilijke weg. En dan zie ik de woorden boven aan pagina 1: Het komt goed, en dan de onsterflijke woorden van Ome Henk: Alles sal regkom. En dat Wilbert zelf zei, al komt het hier niet goed, toch is het goed. Ik zal voor jullie blijven bidden en weet dat God jullie kracht zal geven, genoeg voor iedere dag! En in mijn Zuid-Afrikaanse woord: VASBYT!!
Hallo Lisette en de rest,
Zo zie je maar, in een ziekenhuis zijn alle doktoren alleen maar in hun eigen specialisatie geschoold. Alles wat daarbuiten valt, levert problemen op. Wat knap dan van huisartsen, die moeten overal wat van afweten.
Wat boffen jullie toch met je lieve ouders/schoonouders. Zo kom je tenminste thuis in een schoon en opgeruimd huis. Dat is natuurlijk veel rustiger en gezelliger.
Zij hebben zo langzamerhand wel een lintje verdiend!!!
Doe je de groeten aan Wilbert en de rest van de familie?
Willy
Ja, echt belachelijk dat zo’n arts niet even het fatsoen heeft om te wachten tot Wilbert weer in bed zit of op een gewone stoel. Schandalig hoor.
Goed om te lezen dat hij weer zin in eten heeft, dat was een paar dagen geleden nog wel anders!
Nog ff en ik kom een harinkie brengen…en dat zou heel wat zijn voor mij, want ik gruwel van vis 😉
Knuffel van mij, liefs Alinde