Vandaag genoten van alles. Het was leuk met gourmetten. De kinderen waren gezellig. Daarna wel druk geweest met versieren voor de verjaardag van Danique.
En een leuke poster gemaakt.
Eind van de dag zelfs nog een stukje gelopen, en het ging nog best wel goed.
Ik zei al tegen Lisette. Ik ben een mooie treinbaan aan het maken. Is nog niet af.
Nu ben ik in mijn hoofd ook maar nieuwe banen aan het maken, neurobanen.
Zal wel niet kunnen. Maar ik heb altijd geoefend. En ik zou ook na de operatie niks meer moeten kunnen voelen. dus wel. Dus je weet maar nooit.Snoeien doet groeien. En er is gesnoeid, dus moeten die zenuwbanen ook weer een andere weg kunnen vinden.
Ik ga nog even door met oefenen. Het is nog iets te leuk hier.
Hallo Wilbert,
Zo ken ik je weer. De verslagenheid heeft plaatsgemaakt voor vechtlust. Je weet maar nooit!!!!!!! Er zijn in het afgelopen jaar al meer wonderen gebeurd. Je hebt misschien wel gehoord van Mustafa Uzunasanoglu. Het kon niks meer worden volgens de doktoren, hij was al te lang comateus. Eerste kerstdag zat hij weer in de kerk en zwaaide naar me. Met andere woorden; de mens wikt, maar god beschikt.
Groetjes Willy
Lieve Wilbert en Lisette,
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Danique, een hele fijne dag vandaag en geniet ervan. Mooie poster is het geworden hoor !!
Groetjes van ons.
Beste Wilbert en Lisette,
Allereerst: gefeliciteerd met de verjaardag van Danique. Ik hoorde dit weekend het slechte nieuws van Sandra en moet steeds aan jullie denken. Wilbert, wat jou overkomt, had mij ook kunnen overkomen, kan mij alsnog overkomen, het kan ons allemaal overkomen. Niemand weet waarom dit lot juist jou moet treffen. Wat we wel weten is dat jij de strijd met heel veel moed en positiviteit bent aangegaan en dat je dat nog steeds doet. Daar heb ik heel veel bewondering voor. Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte toe en hoop dat er nog veel dagen volgen zoals gisteren!
Groetjes,
Pauline van der Kolk
Hallo Wilbert, Lisette en kinderen,
Allereerst gefeliciteerd met de verjaardag van Danique. Het wordt echt een grote jonge dame. Wat een leuke foto en jij bent en blijft maar handig met het bewerken van zo’n leuke foto. Wat knap dat jullie na het horen van zo’n vreselijk bericht toch de moed en kracht hebben om deze dagen door te komen. Tineke en ik denken veel aan jullie maar ook aan je ouders en verdere familie. We blijven op de hoogte en hopen dat je bespaart blijft van die vreselijke epileptische aanvallen.
Op die breuklijnen van je leven heb je houvast, steun, vertrouwen nodig,
bemoedigende, troostende woorden. Voor die moeilijke momenten van je leven hebben wij geprobeerd de juiste woorden te vinden.
Lieve groeten en houdt moed.
Henny en Tineke
Ik heb het gelezen hoor, en tot me door laten dringen, Wilbert en Lisette.
Nu komt het er nog eens extra op aan.
Afscheid.
Je kunt niet bij ons blijven Wilbert, je gaat van ons weg.
Jou laten gaan – dat is de opgave, voor Lisette, kinderen, iedereen.
Aanvaarden dat het zo is, niets meer op te bedenken.
Tot nu toe heb jij, Wilbert, en hebben jullie als gezin, met grote kracht en vertrouwen op God alles kunnen dragen en met alles wat goed was en goed kon zijn verder geleefd. Met kwaliteit. Getuige deze website!
God zal jullie ook nu dragen.
Er naartoe.
En er doorheen.
Denk ik. Geloof ik.
Zo zullen jullie het aankunnen.
Met hulp van God.
En mensen…
Ale
Zoals Barry Stevens vroeger altijd zei toen hij in de jury van de playbackshow zat: Voorrral doorrrgaan! (denk rollende r :-))